Denerwujesz się, bo po raz kolejny zacząłeś utwór i nie potrafisz doprowadzić go do końca? Powodów takiej sytuacji jest sporo. Jedną z nich jest brak cierpliwości. Inną – po prostu nieprawidłowa koncepcja na fabułę. Warto bowiem pamiętać o tym, iż nie zawsze przyczyna leży w braku czasu na pisanie, lecz także w innych kwestiach. Dlaczego nie możesz skończyć książki?
Nie wszystkie historie posiadają swój happy end. Część z nich powinna, a wręcz musi, mieć nieszczęśliwe zakończenie. Jak je stworzyć? Odpowiedź jest prosta tylko z pozoru: uśmiercić bohatera, przekreślić jego szansę na normalne życie czy też spowodować wypadek. Generalnie – nie dawać nadziei na lepsze jutro. Jednak nie tak łatwo stworzyć tego typu zakończenie w sytuacji, gdy przez kilkaset stron z nim się zżyliśmy. Jak zatem zakończyć historię w nieszczęśliwy sposób?
Szybkie pisanie książki to nie tylko marzenie. Można to osiągnąć, o ile posiadamy odpowiedni warsztat, organizację pracy i przede wszystkim pomysł. Te trzy elementy są pewną podstawą do osiągnięcia zamierzonego celu. Prawda bowiem jest taka, że dany utwór można pisać kilka dni, tygodni czy lat a efekt może być porównywalny. Jak zatem szybko napisać książkę?
Batman, Superman, Spiderman czy nawet Deadpool – każdy z nich jest superbohaterem, który uratował świat lub istotną dla niego część. Są nieustraszeni, zwalczają groźnych (a przynajmniej groźniejszych od siebie) przestępców i nie wycofują się z raz obranej ścieżki. Jak stworzyć takiego bohatera?
Wielu początkujących pisarzy decyduje się na to, by swoją twórczość przed oddaniem jej wydawnictwu, pokazać innym. Niezależnie od tego, czy zrobi się to w gronie znajomych czy na forum dla pisarzy, zawsze warto liczyć się z tym, iż mogą pojawić się niezbyt przychylne recenzje naszej twórczości. Jak sobie radzić z krytyką i nie dać się złamać? Wystarczy podejść do całego przedsięwzięcia z rozsądkiem!
Niepozorny szarak. Okrutny bandyta. Cicha myszka. Przebojowa bizneswomen. Każda z tych postaci może zmienić się o 180 stopni, zupełnie tak jak w życiu. Pomysł przemiany nie jest nowy, ale nadal zaskakuje czytelników, wzbudzając ich spore zainteresowanie. Szczególnie, kiedy nic nie wskazuje, że w ogóle chciałby ją przejść. W jaki sposób opisać ten proces, by nie stracić elementu zaskoczenia i usatysfakcjonować odbiorcę?
Siadasz do pisania. Patrzysz tępo w biały arkusz Worda, kartkę papieru lub inne medium, na którym chcesz utrwalić swoje dzieło. I nic. Zero. Pustka. Ewentualnie zasiadłeś już do dzieła, akcja sama przelewa się na papier i nagle bęc! Bohaterowie zawieszają się w jednym miejscu i koniec, nie ruszają z niego. Takie sytuacje mogą sprawić, że zaczniesz wątpić w swój talent i umiejętności. Nie potrzebnie! W końcu nie tylko Ty zmagasz się z tymi problemami, które tak naprawdę warto pokonać!
Antygona, Makbet, Werter… historia samobójców w utworach literackich jest tak długa jak istnieje sama literatura. Opisywane były czyny, których motywem były zarazem szlachetne, jak i egoistyczne pobudki. Współcześnie w utworach jest opisywane samobójstwo młodzieży, czego przykładem jest „S@la samobójców” czy też „Thirteen reasons why”. Czy ten motyw już się wyczerpał czy dalej warto go wykorzystywać w utworach? Jak poprawnie poprowadzić do niego linię fabularną?
Czy warto sięgać po motyw samobójstwa?
Nie da się ukryć, że to jeden z popularniejszych motywów. Przez wieki był wielokrotnie wykorzystywany, zarówno w poważnej, jak i tragikomicznej formie. Nie oznacza to jednak, iż musimy współcześnie z niego rezygnować. Warto jedynie pamiętać o tym, iż jest on bardzo specyficzny i często zwyczajnie dominuje akcję. Dlatego, bez względu na to, czy ma być to główny czy poboczny wątek, warto najpierw nieco poczytać na jego temat oraz sprawdzić, w jaki sposób samobójstwo było przedstawiane w innych utworach.
Dlaczego popełniamy samobójstwo?
To pytanie warto zadać przy tworzeniu postaci, która ma sobie odebrać życie. Przede wszystkim należy się zastanowić nad bezpośrednią przyczyną oraz obudować ją kwestiami pobocznymi, które utrwaliły osobę w decyzji. Powody mogą być rozmaite – z boku mogą nawet wydawać się błahe. Ważne, aby przedstawić je czytelnikowi w taki sposób, aby zrozumiał, dlaczego były ważne dla bohatera. W ten sposób będziemy kształtować jego psychikę – ukazywać jego pewną nadwrażliwość w określonej kwestii lub niezbyt udane czy szczęśliwe życie. Istotne jest także ukazanie, w jaki sposób otoczenie wpłynęło na podjęcie takiej a nie innej decyzji przez bohatera.
Planowane czy spontaniczne?
Ważne też, aby przed stworzeniem utworu zastanowić się nad tym, czy targnięcie się na życie przez bohatera będzie przemyślaną czy impulsywną decyzją. W przypadku przemyślanej, istotne jest, aby przedstawić cały ciąg zdarzeń, który doprowadził do niej. Należy opisać jak stopniowo tracił zainteresowanie otaczającym światem, stawał się coraz bardziej zdesperowany oraz utwierdzony w przekonaniu o beznadziejności sytuacji. W sytuacji, gdy decydujemy się na opisanie spontanicznej decyzji, ważne jest ukazanie wcześniej chwiejności emocjonalnej bohatera oraz jego tendencji do impulsywności. Tutaj też istotne jest, aby bezpośrednia przyczyna była ciut poważniejsza od przypadku pierwszego. Tam może nastąpić cały ciąg zdarzeń. Przy impulsywnej próbie samobójczej bohater musi zostać jednorazowo i dogłębnie przygnieciony przez wydarzenia.
List samobójczy
Prawie każdy samobójca pozostawia po sobie ostatnie słowo, w którym wyjaśnia powody swojej decyzji. Jest to niemal standardowy element, którego brak może wzbudzać podejrzenia i oznaczać, że ktoś postronny pomógł tej osobie w odebraniu sobie życia. Tworząc historię samobójstwa, warto ten element zawrzeć. Tylko jak? Może to być klasyczny list – pisany ręcznie i pozostawiony w miejscu zamieszkania lub w ubraniu, które miał na sobie w chwili śmierci. Może być też napisany na komputerze lub przybrać zupełnie odmienną formę. Nagrania na kasetach, video, nagranie na poczcie głosowej czy też nawet rysunek, komiks. Istotne jest, aby w prosty sposób ukazywał on główną przyczynę i pozostawiał pewne pole do interpretacji. W sytuacji, gdy decydujemy się na tradycyjny list, dobrze, aby nie był on zbyt długi. W końcu mało prawdopodobne, aby osoba, która chce sobie odebrać życie, tworzyła na ten temat całą książkę, prawda? Choć i taka koncepcja jest możliwa.
Sposób targnięcia się na życie
To, na ile szczegółowo opiszemy sam moment odebrania sobie życia przez bohatera, zależy od nas oraz grupy docelowej, do której będziemy kierować utwór. Dobrze jednak wcześniej zdecydować, w jaki sposób dana osoba dokona tego aktu. Podcięcie żył, strzał w głowę, powieszenie a może przedawkowanie leków? Metod jest sporo i należy je dopasować do wcześniejszych ustaleń. Przykładowo osoba, która planowała od dawna samobójstwo, raczej nie będzie sięgać po żyletki lub nie skoczy znienacka do zagrody niedźwiedzi w ZOO. Z drugiej strony ktoś impulsywny, nie będzie gromadził w swoich rzeczach sznura, zapasu tabletek czy kupował specjalnie broni. Po prostu – metoda musi być spójna z poprowadzoną akcją i przedstawionym charakterem bohatera.
Inteligentny gbur, romantyczna ciapa, chłopak lub dziewczyna z sąsiedztwa a może mentor i autorytet? Istnieją specyficzne typy postaci, które są przez czytelników zapamiętywane przez lata i przede wszystkim – ubóstwiane. Każdy z nich charakteryzuje się nieco innym charakterem, jednak jedno je łączy. Są wyraziści i w pewien sposób są ucieleśnieniem marzeń. Jak zatem stworzyć bohatera uwielbianego przez rzeszę czytelników?
Ruiny. Pożoga. Martwe ciała. Tak mniej więcej wyobrażamy sobie koniec współczesnego świata, a raczej – znanego nam porządku. Motyw apokalipsy oraz tworzenia cywilizacji niemalże od zera jest częsty. Tworząc tego rodzaju powieść warto skupić się przede wszystkim na opisaniu odczuć bohaterów oraz wizji nowego świata.
